Monday, 20 januar. Today we left at 7 in the morning from Geraldton sunset-beach for the trip to Gnaraloo, 640 farther up North. Later then planned, but that had all to do with the bad weather forcast for that regio. But at last we are heading for the ultimo surfplace in Western-Ozz. After an endless drive on the north-coastel highway we arrived in Carnarvon. This is the last change to take in enough suplies for surviving Gnaraloo. The next 80 K's we have to drive will be a roughroad before we will reach our destination at one of the most beautifull reefbreaks on Earth. With a baggage overkill of 50 liter's water, 10 can's of long term milk, 3 hugh boxes cornflakes, ton's of pasta, egg's, tomatoes and 2 melons was our car as full packed as a van of marroc's heading for there home-country ;-). On the road we spotted a big Emu, looking at us as we were fools to drive that road and we experienced some sudden sandstorms too.

North west coastel highway		Sandstorm at lake Mc-loud

The outside temperature was becoming so hot by the desert winds that driving with closed window's was more comfortable then with open one's. Around 5 in the afternoon we arrived at the place to be and before we even knew it we were fanaticly attacked by bunches of irritating bushfly's, welcome at Gnaraloo !! The ozzy bushfly is anoying and even that is an understatement, D**nd invention those flying little sneakers, every opening in your body is there target and stay's that till one hour after sunset when they are dissapearing. The best you can do is to imagine that there not there, sometimes this works, the only other option is getting crazy !! In the evening we tried to catch some fish on the reef, little to opportunistic we heard later, the vis here is used to get only quality food !! Squirm is what they want, nothing else....   Entrance roughroad to Gnaraloo.   Lonely traveling along the ocean. Thuesday, 21 januar, our first day here, we had a warm night with temprature's above 34 degrees Celcius, ofcourse we couldn't sleep. Next morning to escape the heat we've got for a swim, even the wind is hot... Later on the day we heard that temperature's rose to 46 Celcius into the shadow !!   Gnaraloo, the land-mark   Still 15 k's to go..... Not that unusual that we drunk 10 liter water with the three of us that day, At noon we build up the campsite and when the wind started to blow cross-side-shore we get out for our first sail. The waves were small but for an first impression after a long time not sailed here it's alway's good to start from the beginning. Ruud was oke with it anyway, wavesailing this holliday was new for him after all....   Before the night fall's   Fishing at sunset on the reef Wednesday, 22 januar, Our camp looks great, we feel like real nomad's (what's in a name), even the temperature is a lot better now, somewere around 30 degrees, more pleasant and bearable. This night the wind turned on, as an happy result even the fly's were gone this morning, so everything is up for a good start. Just before we arrived there was no wind for almost 10 day's we heard, so it looks we can count ourselves lucky when it will hold on. This morning we visited Gnaraloo bay area, a few k's up north on the homestead. Only 15 minutes crossing through sand and gravel, suddenly while we were fundriving this path all Ruud's equipment came down for a visit into the front window. It was a funny look, but it should be on the roof, not hanging around the window. So we stopped and binded everything a bit more tightly to secure.   Our camp-site at Gnaraloo   Pristine Gnaraloo bay Aangekomen bij de baai valt je mond open, wat mooi is het hier en niemand te zien !! Frederik, Clinton en Ruud gaan verderop in ‘shark-alley’ vissen en Mar en ik zouden later komen, niet dus..... Wij besluiten snel onze surfspullen op te tuigen en willen surfen in deze mooie lege baai. Al snel schieten we over spiegelglad water met een superwarme oosten wind die uit de ‘desert’ vandaan komt. We zien zelfs Waterschildpadden tijdens het varen, is het duidelijk als ik jullie vertel dat ik er 2 en Marco er zelfs 5 gezien heeft hoe gaaf het hier is !   24 Wyting as lunch   Main spot, 'tombstone' Later draait de wind en komt de ‘Sea-breeze’ opzetten, dat betekent dat er dadelijk back-home gevaren kan worden op ‘Tomb-stone’s’, Da’s de main-break op de camping-plaats. De boel alvast afgetuigd en eens gaan kijken bij de vissers, dat valt niet tegen, zo’n 24 Wijtings hebben ze gevangen. Dat betekend dus een goede lunch vanmiddag, mmmmm !! Na de lunch gevaren tot we niet meer konden, betere omstandigheden dan gisteren en mij lukt het ook hier in hoge golven om over mijn voorste voet te golfrijden, wat een verschil en wat een snelheid bouw je dan op.   The other side of Ruud, high altitude   Patrick ripping the wave Donderdag, 23 Januari, Het dak van het kamp was afgelopen nacht haast de lucht in gevlogen, samen met ons. Wat een storm, alles vastgezet en verankert met stenen, we hebben genoeg touw bij ons om een padvinder te laten likkebaarden, dus dat was geen probleem. We proberen nu een circus-tent model, blijkt stukken beter te voldoen, alles klappert opeens een stuk minder. Vanochtend op groot wild gaan vissen, ‘Squid’ (da’s inktvis) aan de haak gedaan, vers uit de koelkast (!) van Burdel (een Oostenrijker die hier al 16 jaar komt, een halve aboriginal met de kookkunsten van een franse kok).   Rig area in front of waves   Time to be sponsored !! Vanaf de rotsen gooien we ons aas het rif over, er zwemmen genoeg papagaai-vissen rond met een formaat wat genoeg is om 10 mensen van te laten eten, maar geen eentje heeft trek in ons haakje. Omdat de wind al snel weer gaat waaien en de golven er heel goed uitzien laten we het vissen verder voor gezien. Ruud wordt steeds enthousiaster in de golven en we staan ervan te kijken dat hij zonder enige wavervaring ook heel goed meekomt op deze spot. Nico zal ‘pretty impressed’ zijn, racen is ‘out’ en waven is voortaan ‘in’.   The catch, and the man behind   Luxury diner, delicious.... Na een perfecte middag op het water gaan Marco en Ruud na advies van Burdel, s’avonds nadat we tot zonsondergang gevaren hebben snel op weg naar Gnaraloo bay. Urenlang blijven ze weg en ik kruip alvast mijn bed in, wat later komen ze aan en zo te horen hebben ze wat gevangen. En niet zomaar wat ook.... Zelfs Burdel feliciteerde Ruud met z’n vangst; een ‘Spangled Emperor’ van 64 centimeter. Een 4 sterren vis volgens australische normen, snel het beest in ijs gedaan en Burdel belooft ons morgen te helpen met klaarmaken. In ruil voor de kop waarvan hij de ogen als delicatesse ziet, abahhh.   Marco off the lip....   ...and again Vrijdag, de 24’e . Wat te zeggen als een dag zo is als vandaag, zelden mooiere, grotere golven gezien als nu. Nog nooit zo goed gevaren ook en versteld staan van het lef wat wij drieen hadden om er helemaal voor te gaan. Eerste Mar en Ruud het water op en ik filmen en foto’s maken, daarna later in de middag ga ik het water op en gaan hun foto’s schieten.   Pat close to the pocket   Marco, a 'flying object' De hoogste golven zijn als enorme muren van water die al ver op de oceaan te herkennen zijn als een soort van heuvels van water, je moet goed inschatten om de juiste af te wachten en dan ook snel reageren om je golf ook niet kwijt te raken. Met volle snelheid planerend kun je ze net inhalen, dus stel je maar voor hoe snel deze golven zijn. Als je eenmaal een goeie hebt moet je maar gewoon niet teveel nadenken en er gewoon voor gaan. Zodra je een golf afstuiterd (gemakkelijk zo’n 3 meter recht omlaag) en met een wijde bottumturn (laag zeil als in een lay-down gijp) er weer vol tegenaan gaat kijk je tegen een groen-blauwe muur van vloeibaar glas aan. Echt, het voelt fantastisch als je zo dichtbij bent, zelfs foto’s kunnen niet in de buurt komen van wat je voelt als je bijna bedolven wordt onder zo’n massa water die zodra je op het nippertje wegdraait met een enorm lawaai in elkaar klapt. De golven hier zijn zo mooi dat ze als een soort zweepslag aan komen zetten, ze rollen van rechts naar links en breken heel gelijkmatig. In een enkele golfrit hier kan je soms wel meer dan 10 bottemturns maken.   Vieuw on 'bommies'   The end of the quest De mooiste foto’s zijn gemaakt met de camera met de tele-lens en natuurlijk is er veel videomateriaal. Er zijn maar enkele foto’s gemaakt met de digi, omdat het toch lage kwaliteit is en we liever echt goede opname’s hebben van scherpere kwaliteit als herinnering voor later.... Dit waren de verslagen, vanaf nu zijn we de resterende dagen nog aan het surfen op de 'spot', coronation-beach en daarna gaan we richting Perth om dan de auto te verkopen We hopen dat al onze verhalen de kou bij iedereen thuis een beetje verdreven heeft en dat het leuk was om te lezen en te bekijken...... Hieronder (komen) nog wat filmpjes als live-impressie, Tot ziens !!! 'film-1' 'film-2'. 'film-3'. 'film-2'. 'film-3'.