Woensdag, 8 Januari. Geen wind vandaag, dat is een tegenvaller na zo’n goeie dag als gisteren en aan de andere kant wel zo goed voor het humeur van Ruud en Mar nu ze even geen boards meer hebben. We zijn maar eens naar het zwembad gegaan hier, daar de rest van de middag gebleven en de jongens waren bezig heen en weer te bellen ivm hun garantie gevallen

De volgende dagen bruin bakken op het strand, volleyballen en pizza gegeten (we hadden nog genoeg kortingsbonnen van Kim en Pete over) omdat we te lui waren om s’avonds zelf wat klaar te maken. Leuke avonden gehad met zo’n beetje de halve camping die gezellig bij ons kwam zitten en die allemaal natuurlijk de gebroken surfplanken moesten zien.

Zondag, 12 januari, gevaren met Chris op ‘Coronation’. Mar en Ruud zitten nu als het goed is in Perth en krijgen hopenlijk zonder veel prob’s hun spullen mee van een surfshop eigenaar die wat moeilijk deed over de telefoon. Eindelijk weer wind na dagen wachten, supermooie dag met steeds meer zelfvertrouwen in het golf-rijden, ‘s avonds komen pas rond 7 uur Ruud en Marco aan vanuit Perth, even 940 km rijden, heen en terug om nieuwe surfplanken op te halen. Net alsof je even naar Bordeaux rijdt om wat te shoppen (!), afstand hier is van een andere orde dan wij gewend zijn....

Maandag de 13’e, gevaren op Sunset, een verkeerde keuze bleek later want we hadden beter even naar ‘Coro’ kunnen rijden, mijn kuit-pees ook nog eens overrekt en gedwongen aan de kant gezeten hopend dat de pijn snel over zou gaan.

Dinsdag 14, vandaag de laatste dag voor Chris, met z’n allen naar Coronation gegaan waar het er in het begin niet naar uitzag dat het wat zou worden, mijn been deed nog steeds echt veel pijn (het zou nog ruim een week duren voordat het wat beter werd). Dus maar foto’s gemaakt en wat gefilmd, verder de ‘zand-hond’ zoals iedereen hem noemt bezig gehouden met ballen zand de lucht in gooien die hij dan opvangt en soms zelfs opeet (!), lekker jammie. Chris had de dag van z’n leven want op z’n laatste dag hier in West-Auss had hij moed genoeg verzameld om eindelijk over de kop te gaan. Een best hoge en mooie forward als afsluiting voordat hij terug zou vliegen naar Melbourne. s’ Avonds een behoorlijk aantal coughar’s met genoeg zakken chips op gedronken en gegeten.

Zo samen met alle vrienden en sterke verhalen hadden we een tof afscheid voor Chris die volgend jaar hoogst waarschijnlijk naar Letland of Polen afreisd. Dit allemaal vanwege dat wij hem gek hebben gemaakt dat daar een overschot aan dames te vinden zou zijn, Chris op zoek naar zijn ‘Nadia’ *lol*.

Vrijdag, 17 januari, Marco maar eens overgehaald om toch het kiten weer eens te gaan proberen, hij lijkt het niet echt leuk meer te vinden dankzij het ‘japanse avontuur in het begin’ en heeft dus een steuntje in zijn rug nodig, Coronation is vanochtend zo vlak als een spiegel en de wind staat licht inlandig (cross-onshore) en veiliger kan dus niet. Na enkele aarzelende rakken zien Ruud en ik opeens verandering, het gaat beter, en voordat we het weten is Mar 2 uur lang bezig snoeihard heen en weer aan het varen en bochtjes aan het proberen.

Na aanwijzingen van de 2 betere stuurlui aan de wal (hielp echt, want we zagen wat hij fout deed) lukte het hem aan het einde van de middag ook om vloeiend doorplanerende gijpen te maken, nu het springen nog.

Zaterdag en zondag zijn we ook weer naar Coronation gegaan, Marco kiten en Ruud later op de dag surfen op een heel breed race-board vanwege weinig wind, zelf had ik nog veel last van mijn enkel die ik nu sinds gisteren ingetaped heb om het zo sneller te laten genezen. Zondag ook zelf even geprobeerd te kiten, ‘t gaat me best lukken, maar ik ben nog niet helemaal de oude, dus beter even rusten.

In het volgende verslag kunnen jullie lezen hoe het ons is vergaan in Gnaraloo, surf-spot for nomad's....