Vandaag vertrekken we naar Lancelin om eens te gaan kijken of de wind daar een beetje wil waaien, na een ritje van zo’n 3 kwartier komen we aan in dat kleine dorpje waar je niet zou willen wonen omwille van de gezelligheid, maar waar wel een heel mooi rif voor de deur ligt. Helaas voor ons is er te weinig wind en een te veel aan surfers die er op wachten. Time to go dus morgen. op naar Geraldton waar veel meer mogelijkheden zijn en de spots mooier en groter. Wel lekker rondgereden over stranden en vreselijk lui liggen zonnen op een strand waar we helemaal alleen waren met alleen het geluid van enorme brekende golven op de achtergrond, wat een verschil met een dagje strand in nederland. ‘s Avonds tijdens het koken onze eerste Red-Back spider gezien, die zat onder onze geleende keukentafel waarop we rattatoelje aan het klaarmaken waren. Foto staat hieronder, lief beestje.

Red Back spider in our kitchen		Even wat lekkers koken in Lancelin

Dinsdag, 17 December. Na onze tent te zijn uitgebrand een heel brood opgegeten met z'n drieen en daarna op weg naar Geraldton, zo'n 470 kilometer verder naar het Noorden. Mar werd een beetje ziek en ik heb daarna verder gereden, later afgewisseld door Ruud. Bij Geraldton eerste maar eens naar Barry toegereden (nederlandse vriend die geemigreerd is) om zijn bestelling aan heksehiel drop af te leveren. Die jongen is verslaafd aan Dutch Dropies en die kun je hier niet kopen, dus af en toe word er een kilo of 10 !! naar hem toegestuurd door z'n ouders. Maar Barr was er niet dus wij door naar Point moore om de boel uit te checken, 't leek wel aardig te worden, maar het was nog voor twaalven, dus eerst maar naar 'sunset-beach' camping gereden om ons kamp op te zetten, daarna goed gevaren voor de rest van de middag. Woensdag, lekker is dat hoor, 's ochtends rond een uur of 7 wakker (vrijwillig zo vroeg !) en dan een meter of 40 lopen, duin over en hop op een eindeloos strand met superblauwe zee, lekker wat lopen of joggen en daarna zwemmen in zee om af te koelen en dan met een superhongerig gevoel aan je ontbijt beginnen. Ontbijten hier is best luxe trouwens, Mar eet zich helemaal lens aan een superzware musli vol mango's, kokosnoten en honing en Ruud en ik eten eerst relakst een emmer met fruit leeg (zo'n 8 kiwi's, hele ananas, 5 bananen en een mango of 2) en daarna nog wat boterhammen, lekker……   Marco tikt z'n verslag in de bush   Onderweg naar Geraldton Snel onze boodschappen doen, internet café in om de webpagina op het net te zetten en terug naar de camping, om een uur of 2 begint het alweer te waaien en gaan we voor de rest van de dag helemaal los tussen de golven. Ruud begint ook al aardig te wennen aan de omstandigheden en presteert het dan ook om zijn mast te breken, z'n giek een lekkere deuk te bezorgen en Marco mag hem dus uit zee op gaan vissen. Ik had net de filmcamera gepakt en wilde wat actie filmen, nu dus maar onze helden dobberend op film gezet. Donderdag, 19 December. Ziet er goed uit, het waait al snel en we hoeven niets op te tuigen want alles ligt nog klaar van gister langs onze tent. Golfrijden wat beter geoefend na aanwijzingen van Marcel, (die andere nederlander) en het voelt ook echt veel toffer aan om heel snel en radikaal in de bocht te duiken onderaan een golf om daarna stijl terug te varen tot de top van de breker. Vallen is een ander verhaal en minder plesant, gespoeld worden hier is een kwestie van alles los laten en je adem even in kunnen houden. Het was een topdag met vooral in de namiddag logo tot masthoge golven die echt het uiterste van ons vroegen. Mar en Ruud gingen vanavond koken, mooi zo want ik wilde alleen maar zitten, helemaal gaar gingen we vroeg (rond 9 uur) naar bed.   Eindelijk bij Point Moore strand   Een heel lieve zeehond.... Vrijdag, vandaag vroeg wakker geworden, raar weer, geen zon voor de eerste keer en een benauwd gevoel wat de hele nacht al voelbaar was, ben maar een boek gaan lezen op het strand over Steve Brown. Mar had dat boek van Barry gekregen, het is een autobiografie van de meest bekende oplichter van Nederland, is wel verbazend en leuke ontspanning. Altijd verbaast het me weer hoe divers mensen kunnen zijn, zoveel slechtheid in deze figuur verbeeld en tegelijk een gevoelige kant die botst met zijn ontembare en wreede persoonlijkheid. Vanavond op het strand gezeten en gewoon gewacht tot de zon onder ging, heel bijzonder met allerlei surfers en andere reizigers naar zoiets eenvoudigs en tegelijkertijd zo moois kijken, ieder met zijn eigen gedachten, stil de lucht zien kleuren tot een haast paars-oranje kleur... Zaterdag, 21 December. Een warme nacht met weinig slaap, 2 keer wezen douchen om af te koelen. 's Ochtends wat wind die veel belovend lijkt, maar helaas 's middags valt alles stil en alleen de schroeiende hitte blijft over die je dwingt om een plekje in de schaduw te zoeken. De gedachte die me de hele dag door mijn hoofd speelt is dat ik echt eens op zoek moet naar een respectabele hangmat. Enkele maffe zwitsers hebben een bush variant bedacht op een stapelbed, 3 hangmatten trapsgewijs tussen hun enorme en voorhistorisch oude bus en een oude boom opgehangen en daarin 3 luie surfers met een enorme electrische eski (koelbox) eronder wekt wat jalourse blikken op van alle aanwezige surfers die met wat geluk een oud klapstoeltje hebben om op te gaan zitten. s'Avonds gaan we na een barbeque (wat anders te doen bij deze temperaturen !) stappen in 1 van de twee 'heftige' discoteken die Geraldton rijk is. 't Viel niet tegen, de muziek was wel wat gedateerd en de DJ had het makkelijk met simpelweg verzoekjes draaien, maar de airco alleen al maakte de avond geslaagd, na wat wazig heen en weer gesprongen te hebben op steeds wilder wordende muziek gingen we wat betroebeld om een uur of 4 weer richting camping om daar een plekje op te zoeken op het strand om te gaan slapen.   Strand by sunsetbeach   Camping sunset Zondag, 22 December, geen wind, wakker geworden door hordes zandvlooien die je snel zover krijgen om goed wakker te worden door een frisse duik te nemen in de warme zee. De rest van de dag kruipen de meeste surfers op ons plekje samen om lekker met z'n allen grote verhalen op te hangen over surfen. Een surfer die al een tijdje wanhopig op zoek is naar vrouwelijk schoon heeft ooit wat gehoord over Estland en Letland of Polen en dat daar een overschot aan vrouwen is. Marco maakt hem gek met door allerlei nonsens op te hangen over de onwaarschijnlijke hoeveelheden die daar verlangend uitkijken naar Australische kanjers. Grote kans dat zijn eerste trip naar Europa ergens begint of eindigd in die koude landjes ergens zoekend in een plaatselijke bar naar zijn prinses op een wit europees paard. Maandag, langzaam wordt het saai, als er geen wind is wordt het al snel wat vervelend in een stadje zo klein als Geraldton, de dag doorgebracht met het uitlezen van m'n boek, opruimen van onze spullen en onze tent leegschudden van de storm van afgelopen nacht die alles onder rode stof heeft bedolven. s'Avonds naar de bioscoop, echt een typische surffilm wezen kijken; 'Blue Crush'. Ging over een groepje surfmeiden op Maui die aan de plaatselijke 'pipeline contest' mee wilden doen, gewoon lekker relaksen, geen diepzinnig verhaal, wel heel mooie acties en hetzelfde wat betreft de actrices.   groepje surfers   bursting sunset Dinsdag, 24 December, 's Ochtends snel alles opruimen en naar de kapper (!!) Mar en ik hebben ons wat opgeknapt voor kerstmis en kerstkado's gekocht in de mall voor Kim en Pete. Daarna naar Perth vertrokken voor een rit van zo'n 4,5 uur. Halverwege Jurien bay en Lancelin kwamen we terecht in een mistige omgeving. Er waren bushbranden geweest hadden we gehoord en dit mistige troostloze landschap was er het gevolg van, een zware brandlucht trok door de hele auto en het duurde een uur voordat we weer in heldere lucht kwamen. Na snel wat boodschappen gedaan te hebben bij een roadhouse onderweg kwamen we rond een uur of half 7 eindelijk aan bij 'Safety bay' waar we al eerder eens geweest waren. Hier een mooi plekje opgezocht en ons diner klaargemaakt voor kerstavond. Een vreemd gevoel van eenzaamheid en soort van verdriet van binnen om dit zonder diegene te doen die je in je hart meedraagt. 't Leven doet soms rare dingen met je die je niet in de hand heb en die komen vooral op momenten als dit naar boven drijven. Hier zitten we dan, 3 mannen ver van huis op een warme zomeravond van zo'n 26 graden aan 1 van de mooiste baaien die ik ooit gezien heb. We zijn gaan slapen op het gras vlak aan de duinen, alles was vredig tot de high-pressure sprinklers die we niet hadden opgemerkt (zitten verzonken in de grond) stipt om 2 uur 's nachts aan het werk gingen !!! Mar werd wreed gestoord in een kerstdroom van engeltjes door een enorme guts water in zijn gezicht. Echt, zo snel is hij zijn bed nog nooit uitgesprongen, bijdehand als hij was trok ie ons ook uit onze slaapzakken, net op tijd. Alleen mijn kussen kreeg de volle laag en Ruud's hoopje kleding was alvast voorgeweekt voor de was. Een beetje verbijsterd stonden we wat lodderig te kijken naar een soort mini brandweer stralen die de oorzaak zijn van dat mooie grastapijt waar we die avond op waren gaan slapen, na wat geschuif onze zooi maar op de parkeerplaats gedumpd en daar verder geslapen.   Sunset safety bay   Pelikaan bij safety bay Woensdag, 25 December. wakker worden in de open lucht gebeurt heel vroeg doordat de zon al snel laat merken dat het tijd wordt je bed uit te kruipen. Ontbijt gemaakt en wakker worden aan het strand met een onverwacht bezoek van een groepje dolfijnen die soms tot vlak aan het strand komen, wat een verschil met miezer regen en koude temperaturen thuis. Om elf uur worden we verwacht bij Kim en Pete om Kerstmis te komen vieren. Een super ontvangst bij hun met vrienden en familie, een heel grote tafel volgepakt met Prawns, rosbief, salade’s en strawberry ijs, truffel choco en dat alles bij een temperatuur van zo’n 32 graden. Hier alvast een foto van onze lunch en de rest van het verhaal volgt de andere keer. Tot dan, Patrick....   Dolfijn in de baai   Kertsdiner bij Kim en Pete